De kolganzen in het weiland maken een hels kabaal. Ondertussen staat Geert Klein Breteler (58) verdekt opgesteld tussen het riet bij ‘t Zwanenbroekje in het gehucht Persingen. Zou de baardman of de beflijster zich vandaag nog even laten zien? De Ooijpolder is een van zijn favoriete plekken, maar Klein Breteler loopt ook graag het bos in op de stuwwal, pal achter zijn woning in Berg en Dal. “Ik heb de luxe om hier midden tussen mooie, verschillende landschappen te wonen.”

Klein Breteler is ondernemer en heeft een ICT-bedrijf voor toepassingen in de zorg. “Sinds de lockdown in maart werken we hoofdzakelijk vanuit huis. Dat betekent dat ik veel uren achter een beeldscherm doorbreng. Na het zoveelste online-overleg blokkeert mijn hoofd gewoon, dan komt er niets meer in en niets meer uit. Ik zou stapelgek worden als ik dan niet naar buiten zou kunnen.”

Ongeveer een jaar geleden ging hij voor het eerst met zijn buurman, fervent vogelaar, op pad. “Dat vond ik leuk, maar ik wilde de vogels dan ook graag vastleggen.” Toen Nederland in lockdown ging, besloot Klein Breteler vrijwel meteen om in een goede camera en dito lens te investeren. “Voor mij komt het leven in een andere versnelling als ik fotografeer. Ik wandelde sowieso elke dag, al was het maar om de hond uit te laten. Maar hier ga ik helemaal in op. Mijn vrouw vraagt tegenwoordig: gaan we naar buiten om te wandelen of om te fotograferen? Als ik ga om te fotograferen dan haakt zij af: veel te traag.”

‘Alsof ik op retraite was’

Het is namelijk vaak: lang wachten, rustig kijken, luisteren. Nog wat langer wachten. Klein Breteler: “Ik vergelijk het met vissen. Dat is ook een kwestie van geduld voor je beet hebt.” Onlangs bivakkeerde hij een dag in een vogelhut. “Een hele dag alleen in de natuur, dat voelde voor mij alsof ik op retraite was in een klooster. Heerlijk. En ik heb prachtige foto’s kunnen maken.”

In het voorjaar is het aanlokkelijker om naar buiten te gaan, maar Klein Breteler laat zich niet weerhouden door een beetje kou of modder. “Het leuke is dat je nu heel andere vogels ziet dan in de lente.”

Via sociale media en een eigen website deelt hij vervolgens wat van zijn ‘opbrengst’. Dat blijft niet onopgemerkt. Onlangs benaderde de vogelwerkgroep Rijk van Nijmegen hem om een werkgroep vogelfotografie op te zetten. “Als ik me ergens op stort, vind ik het leuk om er beter in te worden. Met zo’n werkgroep krijg je die kans. Je kunt leren van elkaar, lekker samen op pad. Nou ja, dat laatste gaat natuurlijk even niet. Maar die tijd komt wel weer.”